John McLaughlin
John McLaughlin gitarista
John McLaughlin je engleski gitarista rodjen 4-og januara 1942-e godine. Gitare koju je poceo svirati u 11-oj godini a pored nje svirao je klavir i violinu. Od ranih godina bio je pod uticajem legendarnih gitarista Djanga Reinhardt-a, Tala Farlow-a kao i violiniste Stéphane Grappelli-ja. Smatra se za jednog od pionira jazz fusion-a, pravca koji jazz kombinuje sa drugim pravcima kao sto su blues, rock, flamenco, classic…Sam je zasluzan za spajanje jazz-a sa indijskom klasicnom muzikom.
Pocetkom 1960-ih je bio clan nekoliko kultnih britanskih jazz sastava, da bi 1969-e godine snimio svoj prvi album „Extrapolation“. Prelazak u SAD mu omogucuje saradnju sa Miles Davis-om i sa njim snima albume „Bitches Brew“, „In a Silent Way“, „On the Corner“ i „Jack Johnson“. Svi albumi su dodatno doprineli napretku elektricnog jazz fuision-a koji je Miles forsirao tih godina.
Biografija
Album „Devotion“ snima početkom 1970-te godine. Sledeci „My Goal’s Beyond“ je melodicno-akusticni album sastavljen uglavnom od obrada jazz standarda. Album je bio inspirisan McLauglin-ovim teznjama da svoju muziku priblizi indijskoj. Indijskog duhovnog vođu Sri Chinmoy-a upoznaje 1970-e godine i njemu posvecuje album. U tom periodu on donosi odluku da buduci bend promeni ime u Mahavishnu Orchestra.
Prvu postavu grupe pored McLaughlin-a, cinili su Billy Cobhan (bubnjevi), Ian Hammer (klavijature), Jerry Goodman (violine), Rick Laird (Bas). Ova postava se odrzala pune dve godine, snimila 3 albuma ukljucujuci i projekat uzivo „Between Nothingness & Eternity“. Nakon promene pojedinih clanova grupe, nova postava izdaje 2 albuma, „Apocalypse“ sa Londonskim simfonijskim orkestrom kao i „Visions of the Emerald Beyond“.
Nakon perioda sa Mahavishnu Orchestra, 1973 godine pocinje saradnju sa Carlos Santan-om takodje sledbenikom Sri Chinmoy-a. Zajedno snimaju album poboznih pesama, „Love Devotion Surrender“ na kome su mesto nasle i neke pesme John Coltrane-a.e.
Svih tih godina McLaughlin radi na proucavanju i komponovanju indijske klasicne muzike. Iz tih razloga je napravio grupu koju su cinili indijski muzicari: Ramnad Raghavan (mridangam), Zakir Hussain (tabla), Lakshminarayanan L. Shankar (violina), Thetakudi Harihara Vinayakram (ghatam). Objavili su 3 albuma, „Shakti with John McLaughlin“ (1975.), „A Handful of Beauty“ (1976.) i „Natural Elements“ (1977.).
Zatim sledi saradnja sa Stanley Clarke-om a nakon toga zajedno sa jazz gitaristima Paco de Luci-om i Larry Coryell-om osniva gitarski trio. U medjuvremenu Coryell-a zamenjuje Al Di Meola i trio pocetkom 198o-ih krece sa nastupima. Tako svoj rad krunisu izdavanjem cuvenog albuma „Friday Night In San Francisco“ (1981). Nakon raspada, trio se ponovo okuplja 1996-e godine povodom svetske turneje.
U periodu (1981 – 1987) snima nekoliko solo albuma ali u isto vreme saradjuje sa muzicarima kao sto su: Jonas Hellborg , Bill Evans , Mitchel Forman, Danny Gottlieb i Billy Cobham. Krajem 80-ih saradnju sa Indijskim bubnjarem Trilok Gurtu-om krunise izdavanjem albuma „Live at The Royal Festival Hall“ i „Que Alegria“.
Nakon toga dobija poziv od Eric Claptona da nastupi na njegovom gitarskom „Crossroads“ festivalu u Bridgeviewu, Illinois. Krajem iste godine zajedno sa velikanima kao sto su Chick Corea, Vinnie Colaiuta, Christian McBride i Kenny Garrett, osniva Five Peace Band. Pocetkom 2009-e godine, posle visemesecnih nastupa bend izbacuje dvostruki istoimeni Live album.
Sa bubnjarom Mahavishnu Orchestra Billyjem Cobhan-om, McLaughlin nastupa na 44-om „Montreux Jazz Festival-u“, u Montreux-u, Švajcarska, 2-og januara 2010-e godine.
Nastupao je sa velikanima kao sto su Miroslav Vitous, Carla Bley, Joe Farrell, Wayne Shorter, Elvin Jones, Joey DeFrancesco, Rolling Stones…Pastoji i snimak iz Record Planta, NYC, (25.03.1969.), gde McLaughlin svira s Jimi Hendrix-om.
Diskografija
Extrapolation 1969
Devotion 1970
My Goal’s Beyond 1970
Where Fortune Smiles 1971
Love Devotion Surrender 1972
Birds of Fire 1973
Shakti with John McLaughlin 1975
Inner Worlds 1976
Natural Elements 1977
Electric Dreams 1979
Electric Guitarist 1979
Belo Horizonte 1981
Castro Marin 1981
Friday Night in San Francisco 1981
Music Spoken Here 1983
Passion, Grace & Fire Columbia 1983
Making Music 1986
Adventures in Radioland 1987
The Mediterranean 1988
Live at the Royal Festival Hall 1989
Que Alegria 1992
Tokyo Live 1993
Time Remembered: John McLaughlin Plays Bill Evans
After the Rain 1994
The Guitar Trio: Paco de Lucia/John McLaughlin/Al Di Meola 1996
The Heart of Things 1997
Remember Shakti 1999
The Heart of Things: Live in Paris 2000
Remember Shakti: The Believer 2000
Saturday Night in Bombay: Remember Shakti 2001
Thieves and Poets 2003
Live Trio 2004
John McLaughlin Montreux Concerts 2004
Industrial Zen 2006
Marbles 2007
The Trio of Doom Live 2007
2008 – 2021
Floating Point 2008
Five Peace Band: Live 2009
To the One 2010
Meeting of the Spirits 2010
Now Here This 2012
The Boston Record 2014
Black Light 2015
Live at Ronnie Scott’s 2017
Live in San Francisco 2018
Is That So? 2020
Liberation Time 2021
Where Fortune Lives 2021
Izdvajamo
Saradnja, uticaj, priznanja (nagrade)
John McLaughlin vodeći je gitarist u jazzu i jazz fusionu. zajedno sa Miles Davis-om doveo je jazz-fusion na sam vrh popularnosti. Snimio je sa njim 5 albuma od kojih su „Bitches Brew“ i „Live-Evil“ dostigli zlatan tiraz. Jedan je od prvih jazz muzicara koji je spojio indijsku i jazz-fusion muziku, kao i primenu novih instrumenata koji do tada nisu bili zastupljeni.
McLaughlin je imao veliki utIcaj na gitariste kao sto su: Mike Stern, Steve Morse, Eric Johnson, Shawn Lane, Al Di Meola, Scott Henderson, i Trevor Rabin. Takođe je davao casove gitare mnogim buducim velikanima od kojih je najpoznatiji Jimmy Page.
Dobitnik je mnogih nagrada koje organizuju mnogi svetski muzicki casopisi. DownBeat i Guitar Player su ga vise puta proglasavali za najboljeg gitaristu ili za gitaristu godine u svojim anketama. Cuveni Rolling Stone ga je na svojoj tradicionalnoj listi „100 najvećih gitarista svih vremena“, postavio na 49-o mesto. Tako ga Guitar World 2010-e stavlja na 63. mesto na svojoj listi „100 najboljih“, a 2012-e casopis DownBeat ga uvrstava na svoju nerangiranu listu „75 velikih gitarista“, u kategoriji „Majstori modernog jazza“. Za svoj solo na „Miles Beyond“ s njegovog albuma „Live at Ronnie Scott’s“, McLaughlin dobija nagradu „Grammy“ 2018. za najbolji improvizovani jazz solo.
